روبهی با موبایل وقت چاشت/ با پسر عمه گفتگویی داشت/

خط نمی داد گوشی همراه/ قطع می شد تماس شان گه گاه/

روبهک زین تماس بی حاصل/ خسته شد از خطوط ایرانسل/

گفت این گفتگو که سمبل شد/ همرهم زین به بعد اول شد/

می خرم دائمی با کد هفت/ این چه خطی ست آبرویم رفت!/

زاغکی بر درخت بنشسته/ دیده بر کار روبهک بسته/

گفت «ای پرفریب حیلت ساز»/ از چه غمگین شدی تو ای طناز/

پرت کن گوشی خود این بالا/ تا بگیرم تماسی از اینجا/

تا ببینی چه خوب خط می ده/ کس چو ایرانسلت کجا دیده؟/

روبه انداخت گوشی اش را زود/ زاغ برجست و گوشی اش بربود/

گفت ای پرفریب یادت هست/ حیله ات دیده مرا چون بست؟/

برگرفتی دمی مسیرم را/ بربودی تو آن پنیرم را/

در جهان کرده ای مرا رسوا/ از کلاس دوم تو تا اینجا/

حال این گوشی ات گرفتم من/ تا نگویند بس خرفتم من/

گوشی ات می برم به جای پنیر/ بعد سی سال و اند با تاخیر/

گر بخواهی تو گوشی ات از من/ رو بیاور پنیرم ای کودن...

نظرات شما عزیزان:

تینا

ساعت13:51---15 آبان 1393

خیلی خوب و خنده دار بود خانومی ممنون.

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: